சிவத்திற்கு உபதேசித்த ஷண்முகன்

அருணகிரி உலா - 73

அதிகைக் கெடில வீரட்டானத்துறை அம்மானை வணங்கி, நாவுக்கரசர் அவதரித்த திருத்தலமான திருவாமூரை நோக்கிப் பயணிக்கிறோம். பண்ருட்டியிலிருந்து  உளுந்தூர்ப்பேட்டை செல்லும் சாலையில் 10.கி.மீ தொலைவில் உள்ளது இத்தலம். மருள் நீக்கியார் என்று பெற்றோரால் பெயர் சூட்டப்பட்ட நாவுக்கரசரும் அவர்  தமக்கை திலகவதியாரும் வாழ்ந்த தலம்.  நாவுக்கரசர் அவதரித்த இடத்தில் அவருக்குத் தனிக் கோயில் உள்ளது. அருகிலுள்ள பசுபதீஸ்வரர் கோயிலில்,  இறைவனையும், இறைவி திரிபுரசுந்தரியையும் வணங்கி அருணகிரியார், ஒரு திருப்புகழ் பாடியுள்ளார்.

சீத மதிய மெறிக்குந் ...... தழலாலே
சீறி மதனன் வளைக்குஞ் ...... சிலையாலே
ஓத மருவி யலைக்குங் ...... கடலாலே
ஊழி யிரவு தொலைக்கும் ...... படியோதான்
மாது புகழை வளர்க்குந் ...... திருவாமூர்
வாழு மயிலி லிருக்குங் ...... குமரேசா
காத லடியர் கருத்தின் ...... பெருவாழ்வே
காலன் முதுகை விரிக்கும் ...... பெருமாளே

‘‘குளிர்ந்த நிலவு வீசுகின்ற நெருப்பாலும் சினத்துடன் காமன் வளைக்கின்ற வில்லாலும், நீர் அலைகள் வீசும் கடலாலும் ஒரு யுகாந்த காலம் போல  நீடிக்கும்.  ராக்காலத்தை என்னால் கழிக்க முடியவில்லையே! திலகவதியார் துறவு வாழ்க்கை வாழ்ந்து சிவ புண்ணியம் சேர்ந்த திருவாமூரில் சிரஞ்சீவித்துவம் பெற்ற  மயில் வாகனத்தில் வீற்றிருக்கும் குமரேசா! மிகுந்த அன்பு பாராட்டும் அடியார்களின் உள்ளத்தில் நிறைந்திருக்கும் பெரும். செல்வமே!

எமராஜன் (தன் அடியங்களிடத்தில்) வந்தால் அவன் முதுகில் அடித்து விரட்டும் பெருமாளே! (மாது = திலகவதி) பெற்றோரும், தனக்கு நிச்சயிக்கப்பட்டிருந்த  மணமகனும் அடுத்தடுத்து இறக்க, நாவுக்கரசரின் தமக்கை திலகவதியார் தானும் உயிர் துறக்க எண்ணினார். ஆனால் தம்பியின் வேண்டுகோளின்படி அவனாக்காக  உயிர் வாழ்ந்தார். காலத்தின் கோலத்தால் சமணமதத்தைத் தழுவிய தம்பிக்கு பிற்காலத்தில் சூலைநோய் ஏற்பட்டு வருந்துவதைக் கேள்வியுற்று தான் சிவத்  தொண்டு புரிந்து வாழ்ந்திருந்த திருவதிகைக்கு வரச்செய்து சிவபிரானை வணங்கிப் பதிகம் பாடவைத்தார் - தம்பி மீண்டும் சைவத்தைத் தழுவி இறைவனாலே  ‘நாவுக்கரசர்’ என்ற அழைக்கப்படுவதற்குக் காரணமாக விளங்கியவர் திலகவதி என்பதால் அவர் பிறந்த ஊரில் அவளை நினைத்து ‘மாது - புகழை வளர்க்கும்  திருவாமூர்’ என்று பாடியுள்ளார்.

எமனைப் புறமுதுகு காட்டி ஓடச்செய்த முருகனது பரம பக்தரான அருணகிரியார், கந்தர் அலங்காரத்தில் பின்வருமாறு பாடுகிறார். பட்டிக் கடாவில் வருமந்த காவுனைப் பாரறிய வெட்டிப் புறங்கண் டலாதுவிடேன் வெய்ய சூரனைப்போய் முட்டிப் பொருதசெவ் வேற்
பெரு மாள்திரு முன்புநின்றேன் கட்டிப் புறப்பட
டாசத்தி வாளென்றன் கையதுவே. [பாடல் எண் :64]

பசுபதீஸ்வரர் கோயில் மிகச் சிறியது; சமீபத்தில் புதுப்பிக்கப் பட்டதாகத் தெரிகிறது. நுழை வாயிலின் இடப்புறம் முருகனும் வலப்புறம் விநாயகரும் உள்ளனர்.  தலவிருட்சம்- சரக்கொன்றை. பசுபதீஸ்வரரும் திரிபுரசுந்தரியும் அடுத்தடுத்த சந்நதிகளில் உள்ளனர். தட்சிணாமூர்த்தி, திருநாவுக்கரசர், திலகவதி ஆகியோருக்கும்  நவக்கிரஹங்களுக்கும் தனித்தனிச் சந்நதிகள் உள்ளன. நந்திபகவான் கோயிலுக்கு வெளியே அமர்ந்து, சாளரம் வழியாக இறைவனைத் தரிசித்த வண்ணம்  உள்ளார்.

கோயில் கிணற்றிலிருந்து பொது மக்கள் நீர் எடுக்க வந்து விடுவதால் அதைத்தடுக்க வாயில் கதவு எப்போதும் பூட்டியபடியே உள்ளது. (கோயில் வளாகத்தைச்  சுத்தப்படுத்தும் பெண் கதவைத் திறந்து தந்ததோடு மூவலருக்குக் கற்பூர ஆரத்தியும் செய்தார்) தேவார அடியார்களும், ஊர்ப் பொது மக்களும் ஒன்று சேர்ந்து  கோயிலை முறைப்படி நடத்த ஏற்பாடு செய்ய வேண்டும் என்ற எண்ணம் தோன்றியது.

விழுப்புரத்திற்கும் பண்ருட்டிக்கும் இடையில், விழுப்புரத்திலிருந்து தெற்கே 11 கி.மீ தொலைவிலுள்ள திருத்துறையூர் வந்தடைகிறோம். இக்காலத்தில் திருத்தளூர்  என்று அழைக்கப்படுகிறது. சுந்தரர் இங்கு வந்து இறைவனிடம் தவநெறி வேண்டிப் பெற்றார்.